„Jestem Królem Jaszczurem. Mogę uczynić wszystko.”

Andrew Jonathan Harper

34 (1 V 1979r); Yorkshire - Anglia

Makler giełdy towarowej i papierów wartościowych

 Wdowiec

RELACJE | MUZYKA | SPISANE

Spotykasz go codziennie od dobrych siedmiu dni tutaj; w samym sercu upalnej Toskanii. Dzisiaj, wiedziona nieodpartą pokusą poznania go, ponownie przekroczyłaś próg kasyna, praktycznie od razu dostrzegając jego postać. Sto dziewięćdziesiąt pięć centymetrów tajemnicy siedzi naprzeciw ciebie, pośród dymu drogich cygar i gwaru wesołych rozmów. Tej nocy nie zamierza oddawać się grze hazardowej z obecnym tu towarzystwem; zajmuje samotne miejsce przy barze, pogrążony w myślach, do których nigdy nie otrzymasz klucza. Nieistotne – mówisz sobie, zbyt pochłonięta jego aparycją, aby zastanawiać się nad skutkami swojej ignorancji. Oceniasz go wizualnie tak, jak wielu ocenia kuszące ich rzeczy zastanawiając się nad ich kupnem, dostrzegając wpierw ogólny zarys wysportowanej sylwetki, sugerującej, iż dba o formę, choć nie pręży mięśni na każdym kroku, nie dając nacieszyć nimi oczu byle komu. Dobrze; w końcu to, co nieodkryte, kusi najbardziej. Później przychodzi kolej na strój; dałabyś sobie odciąć obie ręce, iż gustowny, czarny garnitur został wykonany przez Spencera Harta, a choć nie przepadasz za formalnymi strojami, uważając je za , nonszalancja z jaką go nosi, zmusza cię do podejrzeń, czy przypadkiem nie pojawił się na tym parszywym świecie. Bez wątpienia jego postać jest niebywale trudna do zgubienia w tłumie, nie tylko poprzez atuty, które odszukałaś u Nieznajomego, ale i niebanalny wzrost wyróżniający go na tle innych mężczyzn. Widzisz, jak przygryza ładnie wykrojone męskie wargi, aby po chwili musnąć nimi kieliszek trzymanego w dłoni alkoholu; dostrzegasz na palcu złotą, prostą obrączkę, która ledwie na moment staje się dla ciebie klinem. Unikasz wszelkich znajomości z tymi, którzy posiadają żony i rodziny, unikając w ten jakże prosty sposób niepotrzebnych problemów, albo wyrzutów sumienia, gdy następnego dnia „będzie po wszystkim”. Wahasz się. Spuszczasz wzrok, jednocześnie mając wrażenie, że czujesz na zarumienionych policzkach spojrzenie dwóch kryształków lodu. Kiedy ponownie unosisz swoją urodziwą twarzyczkę, dochodzi do ciebie, iż zostałaś przez niego dostrzeżona; jego usta uniosły się w delikatnym, prawie niezauważalnym uśmiechu niemego powitania, dodając ci odwagi i podejmując decyzję. W końcu jesteście dwójką nieznajomych, a najdalej jutro zapomnicie o sobie nawzajem, ruszając każde we własną stronę, jako bagaż z tego doświadczenia, dźwigając wspomnienia. Stosując typowo kobiecy wybieg, odgarniasz dyskretnie nieposłuszne kosmyki włosów, przedostając się przez salę wypełnioną gośćmi w taki sposób, aby każde oczy skierowane były na twoją skromną osobę. 

Osiągnąwszy zamierzony cel, zajmujesz miejsce obok niego, zamawiając jeden ze standardowych drinków w karcie, potrzebując rozpaczliwie kolejnej dawki odwagi, żeby odwrócić głowę w jego stronę. Upijasz niewielki haust, niemalże czując rozchodzący się we krwi lodowaty alkohol. Dopiero wtedy nieśpiesznie zwracasz na niego uwagę. Dostrzegasz dużą, silną dłoń niecierpliwie zaczesującą do góry burzę hebanowych włosów, odsłaniającą przy tym jego oczy, będące niezwykłe w swej postaci – wielkie, okrągłe oczy chłopca w wyrazistych, jak u kota oprawach, przeszywają wzrokiem spod kurtyny czarnych rzęs, hipnotyzując hardym, zaciętym spojrzeniem w rzadko spotykanej barwie czystego błękitu; oczy osoby naznaczonej ciężkimi przeżyciami. Z bliska jego twarz wydaje się jeszcze bardziej fascynująca, zupełnie inna od wszystkich twoich dotychczasowych kochanków razem wziętych. Intryguje cię, aż w końcu dochodzisz do wniosku, że każdy mężczyzna przekraczający trzydziesty rok życia, powinien wyglądać choć w połowie tak dobrze, jak on. Niewielkie bruzdy na czole i w okolicach oczu, zamiast ujmować mu uroku, tylko dodają kolejne punkty w twojej nieistniejącej skali. Nie przypomina w najmniejszym stopniu kolejnego młodzika z wybujałą wyobraźnią i burzą testosteronu w spodniach. Długo delektujesz się po prostu patrzeniem na niego, aż w końcu możesz usłyszeć jego śmiech… to ci dopiero widok! Prócz rzędu białych, jak perełki zębów, dostrzegasz na policzkach dwa cudowne dołeczki stworzone boską ręką do składania na nich czułych pocałunków, podobnie zresztą do ust – na twoją szczególną uwagę zasługuje dolna, pełna warga kusząca do figlarnego pochwycenia jej zębami w erotycznym uniesieniu. Pobudzona alkoholem, zadajesz o powód jego rozbawienia. Odpowiedź, jaką otrzymujesz, przyprawia cię o soczysty rumieniec i mimowolnie, wywołuje śmiech także u ciebie. Tkwi w nim rzeczywiście coś magnetyzującego; w zaborczym, nieprzewidywalnym, kuszącym sposobie bycia mężczyzny, coś, co sprawia, iż pozostałe kobiety oglądają się niecierpliwie, a ich partnerzy mogą tylko zgrzytać zębami w cichym wyrazie złości. To przełom; moment, na który czekałaś, by zacząć rozmowę. Drink po drinku, oczarowana jego twardym, brytyjskim akcentem i płynnością z jaką posługuje się językiem włoskim, wyciągasz coraz więcej wniosków, zapominając zupełnie o podtrzymywaniu pozorów eleganckiej, zdystansowanej damy. Pozwalasz sobie na częstsze trzymanie dłoni na umięśnionym udzie, będąc coraz bardziej śmiałą w stosunku do niego; powoli zacierasz granice, których tak mocno trzymałaś się za każdym razem. Wciągasz się w jego grę; pozwalasz uwieść się słowami, starając zapamiętywać wszystkie gesty i mimikę przystojnej twarzy. Gdyby nie ten przeklęty urok, mogłabyś zauważyć o wiele więcej istotnych faktów z jego życia. Między innymi to, że obdarzony jest pamięcią fenomenalną, a przez lata starań i włożonych w to wysiłków, nauczył się dobrze wykorzystywać owy dar. Będąc zdolnym człowiekiem, studiował dwa diametralnie różne kierunki: finanse i rachunkowość ze specjalizacją inżynierii finansowej oraz historię sztuki, preferując jednakże obracanie cudzymi pieniędzmi. W wolnych chwilach, przy odrobinie szczęścia, mogłabyś go zastać z aparatem fotograficznym w dłoni; nie ukrywa, że interesuje się wszystkim po trochu, bo świat ma naprawdę wiele do zaoferowania. Zapewne osiągnąłby znacznie więcej ze swoim intelektem, gdyby nie głupie serce, ale o tym nie zamierza teraz rozmawiać, zakrywając dłoń z obrączką i ucinając twoje dalsze spekulacje, a ty, usiłując się zreflektować, zalewasz go kolejną falą nieistotnych pytań, nie patrząc na mijające godziny. Chcesz wiedzieć skąd się tu wziął? Przyjechał prosto z Nowego Jorku, gdzie mieszka od dobrych paru lat, poświęcając się swojej pracy. Mimo wielkiej miłości do rodzimej Wielkiej Brytanii, wyjechał nie oglądając się za siebie. Sprytnie omija temat rodziny lecz przeczuwasz, iż w tym wypadku jedno bezpośrednio wiąże się z drugim. Bo i czym maiłby się chwalić? On lepiej, niż ktokolwiek rozumie, jak trudnym zadaniem dla młodego, nieprzeciętnie zdolnego człowieka, jest uwolnienie się od ojca, którego jedynym sposobem na dotarcie do niego, było wybijanie na jego ciele alfabetu morsa. Chcesz go bliżej poznać? To jest nieosiągalne, nie tylko dla ciebie.

Czekasz na propozycję do wspólnej gry; wszystkie wysyłane przez niego sygnały wskazują na to, iż wykorzystacie bardzo dobrze resztę nocy. W końcu, zniecierpliwiona wysuwasz wiszące między wami pytanie. Wówczas twarz i postawa mężczyzny, ulega całkowitej zmianie; dostrzegasz w jego oczach, które zaledwie kwadrans temu wręcz kochałaś, pogardę. Zapomniałaś o istotnym fakcie; możesz z nim flirtować; przysiąść się wieczorem do stolika, gdzie siedzi popijając ulubioną mieszankę ginu. Możesz z nim rozmawiać, uśmiechać się przeuroczo, spróbować rozbawić go śmiesznym dowcipem, aczkolwiek na tym wszystko poprzestanie. Jeżeli sądziłaś, iż tej nocy to rozkoszne ciało ogrzeje twoje łóżko, a dłonie bezwiednie poczną rozkoszować się dotykiem brązowozłotej skóry, myliłaś się głupia kobietko. Tracisz nagle bezpieczny grunt pod nogami, bańka mydlana pryska. Zamiast gorącej atmosfery kipiącej do niedawna w powietrzu, ogarnia cię nieprzyjemny dreszcz, niesamowite tęczówki wydają się być dwoma kawałkami skruszonego lodu, nie mając już w sobie nic z poprzedniego, przyjemnego wyrazu. Odwraca twarz, obdarzając cię spojrzeniem, potrafiącym zniżyć do poziomu podłogi, może nawet niżej, dogłębnie uświadamiając, co o tobie sądzi. Wyciąga skórzany portfel, jak na dżentelmena przystało, regulując rachunek za wasz miło spędzony czas. Później żegna się z tobą w niemodny już sposób całując twoją dłoń i odchodzi, pozostawiając po sobie niedosyt pomieszany z zapachem perfum. Przyjdę tutaj za parę dni – przyznasz sama przed sobą w myślach, gdy będziesz opuszczała jego ulubiony bar stylizowany na wspaniałe, ponadczasowe lata dwudzieste, kiedy to kobietki były lekkomyślne, seksowne i zabawne. Chociaż pozostawiłaś mu numer swojego telefonu komórkowego, zapisany na skrawku cieniutkiej chusteczki, nie licz, że zadzwoni. Wracając do czterech ścian, wciąż jesteś zdziwiona odrzuceniem propozycji. Nie rozumiesz, że nawet mężczyzna potrzebujący bliskości i akceptacji, uczucia i zaspokojenia seksualnego, nie przelatuje wszystkiego, co się rusza/ma parę cycków. Zresztą wiek chyba do czegoś zobowiązuje, a on pozostawił młodzieńcze ekscesy już dawno za sobą. On ma dumę, znając wartość własnej osoby. Przyrzekł, że pozostanie wolny, niezależny i nie powierzy nikomu ponownie serca, bowiem miłość w jego pojęciu bliska jest emocjonalnemu rollercoasterowi. Nie przywiązuje się, ale ma uczucia. Naprawdę je ma. Ludzie jednakże bywają ludźmi.

„Nie pijam herbaty. Herbata zamula. Co więcej, herbata była jedną z głównych przyczyn upadku Imperium Brytyjskiego. Bądź tak dobra i zrób mi kawę.”

_____________________________________________

Andy wita po raz drugi (miejmy nadzieję, że tym razem
bez wyimaginowanych problemów ;]), a jego autorka
zaprasza do wątków.

Niebawem zostaną uzupełnione zakładki, w których
można będzie zaadoptować postaci do powiązań z
tym (nie)uroczym dżentelmenem ;)